hujan...kau ingatkan aku tentang satu rindu

Pertama-tamanya, sy panjatkan kesyukuran yang tidak terhingga kepada Allah yang masih mengurniakan saya masa untuk terus berbakti kepadaNya.masih memberi ruang kepada sy untuk membaiki diri dan masih mengurniakan nikmat yang tiada tolok bandingnya iaitu nikmat eeman dan islam... inilah gambar flatmates sy yg disygi..[maaf semua,it's may not the most appropriate pics,but i love this very much]

Saya mungkin menulis hari ini dgn penuh perasaan.tapi,saya x peduli.perasaan itu yang dianugerahkan Allah untuk manusia.kita perlu bangunkan senses kita yang dah lama tertidur itu.hari ini saya menerima lawatan dari naqibah yang saya sayangi. usrah yang berlaku tanpa ada perancangan rapi dari saya.semuanya berlaku dengan percaturanNya.saya tidak menyangka yang betapa hati saya boleh sgt sayu hari ini.selepas solat berjamaah,kakak usrah saya memulakan bicara.taaruf sikit.seluruh flat saya join sekali.sy begitu tersentuh apabila membicarakan ttg what drive us to move on-hope and fear.wlpn kami membincangkan fear-ttg hari kiamat,di kala jiwa-jiwa menyesal.the ultimate penyesalan, which is sy patut rasa takut dari sayu begini...sy tidak tahu berkata-kata hari ini.saya keputusan words.apa yang keluar tiba-tiba ttg harapan dan terima kasih yg tak terhingga kepada mereka yang sudi meluangkan masa menjenguk kami di sini.mengenangkan talian silaturrahim yang Allah kurniakan kepada kami.sy teringat kata-kata sy tadi..."we are so near,tapi tanpa Allah takdirkan kita berjumpa,kita tak dapat berjumpa juga." sy begitu tersentuh dgn kata-kata sendiri(which is not good?).betapa Allah telah mengurniakan the best mates ever.suasana yg paling berharga dalam hidup sy.pengalaman2 yg diraih bersama.~sy menangis di kala ini~

sy tak tahu yg membuatkan sy begitu sayu ketika ini.air mata sy mencurah-curah keluar.ketika butir-butir bicara keluar dr bibir sy,sy melihat wajah satu-satu semua yg ada di situ.sy membayangkan suasana sebegini x selalu hadir.dan mungkin x hadir lagi di kala sy pulang bekerja di malaysia.bekerja di badan berkanun yg berprestij di malaysia.membayangkan org2 di dalmnya yg bukan seperti sy,dan sgt berlawanan dgn sifat sy.entahlah,sy tidak mahu berfikir bukan2 ttgnya.sy cuma mahu suasana tadi tidak berakhir.sy mahu lihat wajah2 yg sayangi lama2.supaya sy takkan lupa sampai bila2.supaya kenangan terindah ini kekal selamanya.supaya Allah kekalkan ikatan hati-hati ini,kekalkan kemesraannya..sama-sama berjuang di medan juang, di waqi' sebenar nnt.

saat mimpi indah bersamamu....terima kasih flatmates ku... terima kasih atas kenangan terindah ini.terima kasih naqibah,sahabat2 dari birm sana.kesudian kalian hadir di sini tidak dapat diluahkan dgn kata-kata. betapa sy menyayangi kalian...sy x dpt tulis lagi.air mata bertemu air hidung.sy perlu berehat...menenangkan diri~

saya sayang kamu sungguh-sungguh!!!

benarlah kata-kata Allah dlm Al-Anfal:63
"dan Dia(Allah) yang mmepersatukan hati mereka (orang yang beriman). Walaupun kamu menginfakkan semua (kekayaan) yang berada di bumi,kamu tidak dapat mempersatukan hati mereka,tetapi Allah telah mempersatukan hati mereka.Sungguh, Dia Mahaperkasa, Mahabijaksana."


moga Allah mengampuni kesalahan dan kesilapan saya...benar-benar tidak pasti adakah ada esok utk kita...