mungkin saya ada byk masa
tiap2 hari saya tidur awal.seawal jam 8 mlm.dan terjaga 2,3 pagi.atas meja saya berimbun buku2 dan kertas yang menunggu untuk disiapkan.perlu dibaca, difahami dan diselesaikan soalan2 nya.malah, perlu disusun semula isi-isinya untuk essay. 5000 bukan sikit.1500 lagi.sy berpinar je membaca jurnal2 dan reading materials yang diberi.sakit kepala macam kena ambil panadol setiap jam.
sy terkenang pengalaman ketika main paintball last weekend.sy tertanya-tanya kenapa sy tidak bersungguh2 sperti dalam war game tersebut.kenapa sy x sehabis daya berusaha memikirkan cara terbaik untuk menang. bersedia mengikut arahan, malah sanggup mengorbankan diri supaya kumpulan sy menang.sy x kisah menang atau tidak, tetapi kepuasan melihat ahli kumpulan lain mara ke kubu lawan menyebabkan sy bertindak lebih dr apa yg sepatutnya.sy teringat ketika pusingan kedua, sy hanya duduk di barisan belakang dan menanti masa untuk bergerak ke depan.menatikan kumpulan lawan reda. of course takkan reda. tercongoklah sy kat belakang sampai ke akhirnya.
sy terkenang dan cuba menyerapkan diri sy ke dlm pengalaman di medan tempur.cuba mencari bekas2 semangat yang maish tinggal, diharap tidak akan pudar habis.
seronok bermain.seronok2 juga, tugas perlu diteruskan.sy sudah byk mengguris hati dan perasaan org lain,byk melukakan hati2 yg sy syg dan byk menyinggung perasaan org2 yg sentiasa bersama-sama sy.jika sy diberi kebebasan untuk memilih apa yg sy nak buat, salahkah sy membelakangkan keputusan org lain?
kdg2 sy terasa seperti tersepit di tengah-tengah untuk melakukan apa yg sy inginkan dgn apa yg telah ditentukan utk sy.sy bukanlah insan yg tahu apakah nasib sy kemudian hari, cuma kdg2 bila sesuatu keputusan dibuat diluar kuasa sy, sy terpaksa akur saja.
mungkin tiba masanya sy perlu agresif.buat ikut cara saya-> bererti sy kena cari kerja sendiri!!!
sy terkenang pengalaman ketika main paintball last weekend.sy tertanya-tanya kenapa sy tidak bersungguh2 sperti dalam war game tersebut.kenapa sy x sehabis daya berusaha memikirkan cara terbaik untuk menang. bersedia mengikut arahan, malah sanggup mengorbankan diri supaya kumpulan sy menang.sy x kisah menang atau tidak, tetapi kepuasan melihat ahli kumpulan lain mara ke kubu lawan menyebabkan sy bertindak lebih dr apa yg sepatutnya.sy teringat ketika pusingan kedua, sy hanya duduk di barisan belakang dan menanti masa untuk bergerak ke depan.menatikan kumpulan lawan reda. of course takkan reda. tercongoklah sy kat belakang sampai ke akhirnya.
sy terkenang dan cuba menyerapkan diri sy ke dlm pengalaman di medan tempur.cuba mencari bekas2 semangat yang maish tinggal, diharap tidak akan pudar habis.
seronok bermain.seronok2 juga, tugas perlu diteruskan.sy sudah byk mengguris hati dan perasaan org lain,byk melukakan hati2 yg sy syg dan byk menyinggung perasaan org2 yg sentiasa bersama-sama sy.jika sy diberi kebebasan untuk memilih apa yg sy nak buat, salahkah sy membelakangkan keputusan org lain?
kdg2 sy terasa seperti tersepit di tengah-tengah untuk melakukan apa yg sy inginkan dgn apa yg telah ditentukan utk sy.sy bukanlah insan yg tahu apakah nasib sy kemudian hari, cuma kdg2 bila sesuatu keputusan dibuat diluar kuasa sy, sy terpaksa akur saja.
mungkin tiba masanya sy perlu agresif.buat ikut cara saya-> bererti sy kena cari kerja sendiri!!!
Comments