rindukan ammar...

baru semalam saya meninggalkan adik sepupu sy.makcik saya sudah mengingatkan saya nnt sy akan rindu jika saya melayannya adik sepupu saya sebegitu manja.rindu...mmg saya rindu.sudah biasa merindu. malah, saya rasa saya suka merindu.sekurang-kurangnya saya ade sesuatu yang saya buat iaitu merindu.
baru2 ini saya pulang ke kampung.itulah waktu terpanjang saya menonton tv.semuanya gara-gara saya kepanasan sehingga saya gagal melakukan apa saja kerja. alangkah teruknya saya.hanya kerana panas.saya fikir sy telah mengguris byk hati tatkala berada di kampung.sy seharusnya melayan sepupu2 dan makcik2 kerana jarang bersama mereka. malah, saya tidak melakukan kerja rumah seperti biasanya di rumah sendiri. sy melihat singki penuh dgn pinggan ,tetapi, saya membiarkan saja dan membasuh pinggan sendiri kerana hampir muntah melihat sisa makanan yang bertaburan. sy mmg begini dahulu.sgt culas mebasuh pinggan.tp,ada peningkatan sedikit berbanding dahulu.=). saya bercerita pada abang saya, marah dia. sy ini dilayan bagaikan puteri.dengan lauk ynag khas kerana tidak makan pedas, x disuruh buat kerja berat2.saya pun tidak mahu dilayan seperti puteri! saya seperti orang biasa saja.mak saya juga begitu.melayan saya sepeti anak kesayangan, pengarang jantungnya. hakikatnya saya ini anaknya yang biasa saja.

notakaki:kalaulah org bernama akmar tahu betapa saya merinduinya....

Comments

Popular Posts